1- دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران، 2- دانشجوی دکترای آموزش پزشکی، مرکز تحقیقات آموزش علوم پزشکی، گروه آموزش پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران.
چکیده: (6845 مشاهده)
مقدمه: اثربخشی و موفقیت یک سازمان به عملکرد کارکنان و میزان رضایت آنها بستگی دارد. از سوی دیگر ایجاد انگیزه در کارکنان برای بالا بردن کیفیت کار و بهرهوری هر چه بیشتر در آنان از اصول ضروری مدیریت نیروی انسانی یک سازمان میباشد. هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی میزان انگیزش و رضایت شغلی و همچنین ارتباط متقابل آنها در پرسنل درمانی بیمارستانهای شهر سنندج بود. مواد و روشها:مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی است که در آن 175 نفر از کارکنان بیمارستانهایشهرسنندجکه در سه رسته درمانی، اداری و خدماتی بیمارستان قرار داشتند، به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخابشدند.ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامهیاستانداردبریفیلد و روث برای سنجش رضایتشغلی و پرسشنامه محققساخته بر اساس نظریه دو عاملی هرزبرگ برای سنجش انگیزش شغلی که پایایی آن بهوسیله آزمون کرونباخ 3/09) و خدمات (2/75) که پایینتر از میانگین کلی رضایت شغلی است. رضایت شغلی در سه گروه تفاوت معناداری نداشت اما با انگیزش کارکنان همبستگی مثبت معنیداری (0/572=r) مشاهده شد. در میان عوامل انگیزشی، نمرۀ احساس مسئولیت 3/90، رشد و پیشرفت 3/18 و در عوامل بهداشتی دستمزد کافی با نمرۀ 3/90 و روابط دوستانه با زیردستان 3/81، در اولویت اول و دوم برای هر دو متغیر بودند. بحث و نتیجهگیری: با توجه به یافتههای مطالعه و لزوم توجه به این نکته که انگیزش و رضایت شغلی کارکنان از عوامل بسیار تأثیرگذار در افزایش بهرهوری سازمان میباشد، مدیریت بیمارستانها باید توجه ویژهای به ایجاد انگیزه و همچنین اتخاذ رویکردهایی در ارتباط با افزایش رضایتمندی در بین کارکنان خود داشته باشند.
