مقدمه: بازماندگان سکته مغزی با آسیب به شبکه های نیمکره راست نقص های مشخصی در ظرفیت حافظه کاری نشان می دهند که معمولاً با نقص کلی در توانایی تشخیص اهداف بینایی در هنگام نظارت مشخص می شود.
هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی تحریک مغناطیسی مکرر مغزی (rTMS) بر حافظه فعال در بیماران سکته مغزی مبتلا به همی نگلکت صورت گرفته است.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع آزمایشی با گروه آزمایش و شم بود. در این مطالعه 60 نفر از بیماران مبتلا به سکته ی مغزی مبتلا به همی نگلکت مراجعه کننده به کلینیک درمانی تبسم شهر تهران به صورت هدفمند انتخاب و طور تصادفی ساده به دو گروه (30 نفر گروه دریافت کننده rTMS یا آزمایش و 30 نفر گروه شم) تخصیص یافته اند. در گام بعد هر دو گروه 3 بار در هفته، هر بار 10 دقیقه به مدت 15 جلسه تحت درمان با rTMS  با فرکانس 0/9 در جهت تقویت عملکرد حافظه کاری قرار گرفتند. در گروه شم پس از 30 ثانیه دستگاه  rTMS خاموش شده است ولی مشارکت کننده تصور می کرد که تحت مداخله توان بخشی حافظه کاری با rTMS با قرار دارد.  
یافته ها: یافته ها نشان داد میان پس آزمون زیر مؤلفه های حافظه کاری گروه های آزمایش و شم تفاوت معناداری وجود دارد ( 0/05≥P). تفاوت میان پس آزمون گروه آزمایش و گروه شم در مؤلفه های تعداد پاسخ های صحیح، موارد بدون پاسخ و زمان پاسخ معنادار بوده است ( 0/05≥P). همچنین تفاوت میان پس و پیش آزمون گروه آزمایش در مؤلفه های تعداد پاسخ های صحیح و تعداد خطاها معنادار بوده  است ( 0/05≥P).
نتیجه گیری: یافته های این مطالعه شواهد اولیه ای برای اثربخشی  rTMS در بهبود حافظه کاری در بیماران سکته مغزی مبتلا به همی نگلکت ارائه می دهد. این نتایج به حجم فزاینده تحقیقات در مورد پتانسیل تکنیک های غیرتهاجمی تحریک مغز در توا نبخشی عصبی کمک می کند و نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه را برجسته می کند.