مقدمه: در سال‌های اخیر با توجه به تغییر نگرش دانشجویان پزشکی در فرایند یادگیری و ارزیابی، این فرایند از رویکرد سنتی به سمت دانشجو محوری سوق داده شده است. در این راستا باید از ابزار و روش‌های جدید یادگیری و ارزیابی جهت مشارکت فعال دانشجویان استفاده کرد.
هدف:  مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر استفاده از کارپوشه در انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز صورت گرفته است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی می‌باشد. جامعه آماری مطالعه، دانشجویان پزشکی سال شش دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال تحصیلی 95-96 بودند که به روش سرشماری، 70 نفر از دانشجویان سال شش پزشکی وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته‌ای بود که روایی و پایایی آن توسط اساتید و اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز مورد تائید قرار گرفت (آلفای کرونباخ 0/8). پرسشنامه در دو بخش، تأثیر کارپوشه را بر یادگیری و ارزیابی مورد بررسی قرار می‌داد. سپس داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 14 و با آزمون‌های آماری در سطح 0/05‌P≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: در این مطالعه اکثر (80%) دانشجویان در رده سنی 23 تا 26 سال قرار داشتند.70% نمونه‌ها زن بودند؛ که 70% آن‌ها با کارپوشه آشنایی نداشتند. 75% دانشجویان موافقند که پورتفولیو سبب افزایش انگیزه برای یادگیری و شرکت در بحث‌های گروهی، افزایش کیفیت یادگیری و پایداری یادگیری دانشجویان می‌شود. 83/3% دانشجویان کاملاً بر این باورند که به کارگیری کارپوشه در فرایند ارزیابی سبب مشارکت دانشجو در ارزیابی خود و همچنین فراهم شدن فرصت خود ارزیابی (79/2%) می‌شود. تفاوت معنی‌داری بین جنس و انگیزش یادگیری و یادگیری عمیق مشاهده شد (0/05‌P<).
بحث و نتیجه‌گیری: از آنجا که پورتفولیو به عنوان یک ابزار خودارزیابی جهت اصلاح یا بهبود روند یادگیری که منطبق بر یادگیری بزرگسالان است مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌تواند به عنوان یک ابزار قدرتمند در امر یادگیری و ارزیابی دانشجویان بکار گرفته شود، لذا، بایستی اساتید تمهیدات لازم را جهت استفاده از این ابزار آموزشی با تمرکز بر یادگیری و ارزیابی فراگیران فراهم سازند.