مقدمه: مراقبت از بیماران کووید- 19 ، در ابتدای شیوع پاندمی به دلیل عدم آگاهی از نحوه انتقال، میزان ابتلا و مرگ و میر و پروتکل درمانی قطعی و وجود انگ اجتماعی برای پرستار بسیار استرس زا بود. این معضلات پیچیده منجر به اجتناب پرستاران از مراقبت از بیماران مبتلا به کرونا و تمایل به مراقبت از بیماران غیرواگیر شد. داوطلب شدن تعدادی از پرستاران برای مراقبت از بیماران مبتلا به کرونا با وجود تعدد مشکلات قابل توجه است.
هدف: این مطالعه با هدف تبیین تجربیات پرستاران داوطلب و عوامل تسهیل گر در داوطلب شدن برای مراقبت در دوران پاندمی کووید- 19 می باشد.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک تحقیق کیفی با رویکرد تحلیل محتوای قراردادی می باشد. نمونه گیری به صورت هدفمند و از طریق مصاحبه ی نیمه ساختاریافته با 13 پرستار که داوطلب مراقبت از بیماران مبتلا به کووید- 19 بودند، انجام شد. داده ها براساس پنج گام گرانهیم و لاندمن تجزیه و تحلیل گردید و اطمینان از صحت و استحکام تحقیق با استفاده از معیارهای گوبا و لینکلن انجام شد.
 یافته ها: یافته های حاصل از تحلیل محتوای کیفی حاکی از وجود یک تم اصلی «تعالی مقدس» و مشتمل بر سه طبقه «تعالی معنوی»، «ایثار عالمانه» و « دفاع مقدس» در تجارب پرستاران داوطلب در دوران شیوع کووید- 19 می باشد. همچنین شش زیرطبقه آرامش از مفید بودن برای بیماران درمانده»،  « دعای خیر بیمار و فهمیده شدن»، « ایثار و سپر دیگران شدن»،  «احساس تعهد داشتن»، «پاندمی کووید- 19 مشابه میدان جنگ» و «قرابت با مدافعان امنیت»
استخراج شد.
نتیجه گیری: تقدس بخشیدن به مراقبت از بیماران مبتلا به کرونا باعث ایجاد نگاهی متعالی در پرستاران شده است. طبقات به دست آمده نشان می دهد که دیدگاه های معنوی، مسائل اخلاقی و دیدگاه های مذهبی عواملی هستند که می توانند بر تمایل، تعهد و عملکرد پرستاران تأثیر بگذارند. تعالی معنوی یکی از با ارزش ترین موقعیت های انسانی است که برای پرستاران نسبت به شرایط عادی ظاهر می شود.