مقدمه: افزایش شاخص توده بدنی در دوران کودکی یک پیش بینی کننده ی قوی چاقی در بزرگسالی است و یکی از مهم ترین عوامل خطر اضافه وزن در دوران کودکی، کاهش تغذیه با شیر مادر است.
هدف: این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین الگوی شیردهی با نمایه توده بدنی کودکان در خانواده های نظامی آجا انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی 279 کودک 2 تا 5 ساله با استفاده از روش تمام شماری وارد مطالعه شدند. این مطالعه در مهد کودک های بیمارستان های وابسته به آجا واقع در شهر تهران و در سال 1400 انجام شد. اطلاعات با تکمیل پرسشنامه ی محقق ساخته و اندازه گیری قد و وزن و محاسبه نمایه توده بدنی کودکان جمع آوری شده و با نرم افزار SPSS نسخه  22 و آزمون های آماری مرتبط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: میانگین سنی کودکان 1/12±4/63 سال و میانگین نمایه توده بدنی 15/45±2/06 با وجود اینکه اکثر کودکان (70/9 درصد) تغذیه ی انحصاری با شیر مادر داشتند،  رابطه معناداری بین میزان BMI کودکان و الگوی تغذیه  مشاهده نشد؛ اما میانگین BMI کودکانی که تغذیه انحصاری با شیر مادر داشتند کمتر از میانگین BMI  کودکانی بود که تغذیه با شیر خشک و تغذیه ترکیبی داشتند. 

نتیجه گیری: ارتباط پیچیده ای بین چاقی و عوامل مختلف از جمله ویژگی های محیطی و ژنتیکی وجود دارد. عوامل مرتبط با سال اول زندگی نظیر الگوی تغذیه ای، وزن هنگام تولد و طول مدت تغذیه ی انحصاری به تنهایی نمی توانند پیشگویی کننده ی دقیقی در میزان بروز چاقی دوران کودکی و سال های پس از تولد باشند، لذا، انجام تحقیقات متعدد در زمینه ارتباط چاقی دوران کودکی با عوامل مرتبط با سال اول زندگی توصیه می شود.