مقدمه: پاندمی کووید اثرات بسیار نامطلوب و جبران ناپذیری به جوامع انسانی تحمیل نمود. در این میان دانشجویان پرستاری به عنوان پرسنل آینده مراکز بهداشتی و درمانی در خط مقدم پاندمی ها و اپیدمی ها با استرس های زیادی مواجه بودند و حفظ سلامت جسمی و روانی آن ها بر نحوه ارائه خدمات سلامتی و نهایتاً رضایت بیماران تأثیر گذار است.
هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین سلامت عمومی دانشجویان پرستاری یکی از دانشگاه های نظامی در دوران پساکرونا یا پس از پاندمی کووید انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی) در سال 1401 در یک دانشکده پرستاری نظامی در تهران، ایران انجام شد. 130 دانشجویان کارشناسی پرستاری به صورت تمام شمار وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه مشخصات فردی و پرسشنامه سلامت عمومی 28 گویه ای (GHQ- 28) جمع آوری شد و با نرم افزار SPSS نسخه 14 با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (آز ﻮﻣن  پیرسون، آزمون دقیق فیشر و کای اسکوئر) تحلیل شد.
یافته ها: 65/4 درصد دانشجویان نمره کلی سلامت عمومی بالاتر از 23 کسب کردند. وضعیت سلامت بیشتر دانشجویان در ابعاد شکایات جسمانی (57/7 درصد) اضطراب و خواب (49/6 درصد) و اختلال عملکرد اجتماعی (64/6 درصد) در حد متوسط بود و در بعد افسردگی بیشتر دانشجویان (53/8 درصد) در محدوده سالم بودند. سطح سلامت عمومی دانشجویان بر حسب ترم تحصیلی (0/121=P) و وضعیت تأهل (0/261=P) تفاوت معنی داری نداشت. ولی دانشجویان دختر (40 درصد) در مقایسه با پسران ( 60 درصد) از سلامت عمومی بهتری برخوردار بودند.
نتیجه گیری: بررسی سلامت عمومی دانشجویان پرستاری می تواند اطلاعات مفیدی را در اختیار مسئولین ذی ربط قرار دهد تا با بررسی و اصلاح محیط آموزشی، برگزاری کارگاه های ارتقاء سلامت و ارائه مشاوره به دانشجویان گام مهمی را در راستای بهبود سلامت عمومی آنان بردارند.