مقدمه: اعتیاد به مواد مخدر با اختلالات انگیزشی مانند مصرف اجباری مواد مخدر و دوره های ولع شدید به مواد مشخص می شود.
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تعیین تأثیر برنامه آموزشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودکار آمدی و خودکنترلی افراد دارای وابستگی دارویی با عود مکرر بود.
مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر افراد مبتلا به اعتیاد مرکز اجتماع درمان مدار غیر اقامتی در سال 1402 تشکیل داد. در این میان تعداد 30 نفر به صورت نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در گروه آزمون و کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند (در هر گروه 15 نفر) انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، مقیاس خودکارآمدی و خودکنترلی بود. فرآیند اجرا آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی به مدت 8 جلسه و هر جلسه 90 دقیقه انجام شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کواریانس چند متغیری با نرم افزار SPSS نسخه 25 در سطح معنی داری 0/05 استفاده شد.
یافته ها: میانگین خودکارآمدی بعد از مداخله در گروه آزمون 14/49±103/33 28 و در گروه 8/01±58/40 بود و میانگین خودکنترلی بعد از مداخله در گروه آزمون 6/56±28/33و در گروه کنترل 3/74±20/11 بود. نتایج با استفاده از آزمون کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بعد از کنترل اثرات پیش آزمون، تفاوت آماری معنی داری بین میانگین نمرات گروه آزمون  و کنترل، در نمره کل متغیر خودکارآمدی(P<0/001؛ F=93/373) و متغیر خودکنترلی (P<0/001؛ F=8/944) وجود داشت. 
نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر و اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در افزایش خودکارآمدی و خودکنترلی در افراد دارای وابستگی به دارو با عود مکرر، استفاده از این روش درمانی به متخصصان در این حیطه توصیه می شود.