مقدمه: تحویل بالینی بیمار عامل کلیدی در تداوم مراقبت و حیاتی ترین وسیله ارتباطی بین پرستاران است.
هدف: با توجه به اهمیت ارتقاء ایمنی بیماران، این مطالعه با هدف تعیین تأثیر به کارگیری مدل ISBAR بر عملکرد پرستاران در زمان تحویل بالینی بیماران ترومای سر یا گردن در بیمارستان منتخب نظامی انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی با دو گروه آزمون و کنترل بر روی ۷۸ پرستار شاغل در بیمارستان منتخب تهران، در سال 1401 -1402 انجام شد. پس از انتخاب محیط مطالعه به روش تخصیص تصادفی، نمونه های مورد مطالعه یعنی پرستاران به صورت در دسترس به دو گروه آزمون (n=39) و کنترل  (n=39) تخصیص یافتند. قبل از مداخله، ابتدا پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه سنجش ایمنی بیماران بستری در بخش اورژانس توسط بیمار یا همراه وی تکمیل شد. سپس چک لیست مشاهده ای مبتنی بر مدل ارتباطی ISBAR، عملکرد بالینی پرستاران هر دو بخش اورژانس و بخش مراقبت ویژه ی تروما در هنگام تحویل بالینی بیماران ترومای سر یا گردن بررسی و ثبت گردید. آموزش نحوه به کارگیری مدل ارتباطی ISBAR در بیماران با ترومای سر و گردن بستری در بخش اورژانس، در 5 جلسه آموزش حضوری 90 دقیقه ای برای نمونه های گروه آزمون توسط پژوهشگر اجرا شد. سپس مجدداً پرسشنامه ها توسط پژوهشگر برای هر دو گروه یک ماه بعد از مداخله به طور همزمان نیز تکمیل شد.
یافته ها: نمره کلی ثبت عملکرد بالینی در پرستاران دو گروه آزمون و کنترل 5/19±6/53 در مقابل 5/6±7/11 (P=0/724)، قبل از مداخله تفاوت آماری معناداری نداشت؛
 در حالی که بعد از مداخله در گروه آزمون (4/41±96/27) به صورت معنی داری بیشتر از گروه کنترل (14/06±43/12) بود (P=0/001). همچنین نمره کلی عملکرد بالینی در پرستاران گروه آزمون در مرحله بعد از مداخله نسبت به قبل از آن افزایش معنی داری داشت (P=0/001). همچنین در گروه کنترل میانگین عملکرد بالینی بعد از مداخله به صورت معنی داری  بیشتر از قبل مداخله بود (P=0/001).
نتیجه گیری: به کارگیری مدل ارتباطی ISBAR، بهبود عملکرد پرستاران را  در تحویل بالینی بیماران ترومای سر به دنبال دارد. لذا، استفاده از آموزش مهارت های ارتباطی در کنار دیگر برنامه های ارتقاء ایمنی بیمار، می تواند سبب بهبود عملکرد پرستاران وارتقاء کیفیت مراقبت شود.