مقدمه: اختلال سلوک به عنوان یک عامل خطر برای رفتارهای  ضد اجتماعی آتی است و شواهد از نقش عوامل سرشتی در بروز و دوام این اختلال حکایت دارد.
هدف: هدف مطالعه حاضر آزمون الگوی روابط ساختاری سرشت های عاطفی با نشانه های اختلال سلوک با بررسی نقش میانجی بی اشتیاقی اخلاقی در نوجوانان بود.
مواد و روش ها: روش این مطالعه، توصیفی- همبستگی است. جامعۀ آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره های اول و دوم متوسطۀ شهر ارومیه در سال تحصیلی 1400 - 1399 بود. تعداد 220 نفر به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به پرسشنامه توانایی ها و مشکلات، مقیاس مرکب سرشت های عاطفی هیجانی و مقیاس بی اشتیاقی اخلاقی پاسخ دادند. برای تجزیه و  تحلیل داده ها از مدل یابی معادله ساختاری با نرم افزار 3 SmartPLS استفاده شد. 
یافته ها: نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که سرشت های درونی سازی شده (β=-0/10 ؛t=-2/48) و با ثبات (17/β=-0 ؛t=-2/17) اثر مستقیم منفی بر نشانه های سلوک دارند، در حالی که سرشت های برونی سازی شده (β=-0/30 ؛t=2/62) و بی ثبات (β=0/52 ؛t=2/35) اثر مستقیم مثبت بر نشانه های سلوک دارند. همچنین سرشت های درونی سازی شده (β=-0/04 ؛t=2/13) و بی ثبات (β=0/03 ؛t=2/20) با میانجیگری بی اشتیاقی اخلاقی اثر غیر مستقیمی بر نشانه های سلوک دارند. مقدار P>0/05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. 
نتیجه گیری: این نتایج بیان می کنند که سرشت های درونی سازی شده و با ثبات می توانند به عنوان یک عامل حفاظتی و سرشت های برونی سازی شده و بی ثبات می توانند به عنوان یک عامل آسیب پذیر کننده برای نشانه های اختلال سلوک عمل کنند و بی اشتیاقی اخلاقی نیز میانجی اثر منفی سرشت بر نشانه های سلوک می باشد. این نتایج توجه به عوامل سرشتی در شناسایی زود هنگام اختلال سلوک و لزوم آموزش مهارت های مقابله با بی اشتیاقی اخلاقی جهت پیشگیری از این اختلال را خاطر نشان می سازد.